Resident Evil to sześcioczęściowa seria filmów będących adaptacją gier z gatunku survival horror. Oto wybrane ciekawostki z serii filmów w reżyserii Paula W. S. Andersona.
Resident Evil
Pierwszy film w serii miał zostać napisany i wyreżyserowany przez lengendę horroru, George’a Romero. Gry Resident Evil były inspirowane twórczością Romero i z tego własnie powodu został on zaproszony do nakręcenia reklamy drugiej części gry. Reżyser zaproponował wtedy stworzenie filmu opartego o gry. Dostał zielone światło i przysiadł do tworzenia scenariusza. Niestety jego praca została odrzucona. Projekt utknął w piekle deweloperskim na dwa lata, do czasu gdy zainteresował się nim Paul W. S. Anderson.
Otwierające film ujęcie na oko głównej bohaterki to nawiązanie do menu początkowego gry.
Zmutowane psy zostały „zagrane” przez prawdziwe psy przystrojone kawałkami mięsa i sztuczną krwią. Problemem okazała się ich tresura, gdyż zamiast słuchać poleceń, psy ciągle zlizywały z siebie sztuczną krew i smakowite mięso.
Oryginalny tytuł filmu to Resident Evil: Ground Zero. Zmieniono go po atakach na World Trade Centre, aby uniknąć niepotrzebnych skojarzeń.
Malutkie cameo zaliczają prezesi firmy Capcom. Wcielają się w zombie.
Podobnie jak w serialu The Walking Dead, w filmie nie usłyszymy słowa zombie. Jeśli zastanawiacie się dlaczego, pod tym linkiem znajdziecie odpowiedź.
Większość zombie została zagrana przez profesjonalnych tancerzy. Na planie obowiązywały dwie zasady: zakaz szurania nogami po ziemi i trzymania wyciągniętych przed siebie rąk, czyli stereotypowego zachowania kojarzonego z zombie.
W filmie nie pojawia się żadna z głównych postaci znanych z gier. Alice została wymyślona na potrzeby filmu.
Błąd: Alice dostaje od Spenca kurtkę, jednak mimo znacznej różnicy ich rozmiarów, kurtka leży na niej idealnie.
Błąd: Przecięcie ciała laserem spowodowałoby przerwanie połączeń nerwowych i natychmiastowy upadek ciała, a nie powolne rozsypanie się jak na filmie.
Błąd: Pocięte laserem zwłoki, w późniejszej części filmu znikają. Na siłę można to uznać za nawiązanie do gry, w której ciała znikały po wyjściu głównej postaci z danego ekranu.
Kod, który Kaplan usiłuje zapamiętać, to data urodzin reżysera.
Większość scen kręcona była w Berlinie, w nieukończonym dworcu metra, przerobionym na studio.
Pociąg, którym bohaterowie uciekają z laboratoriów, to nawiązanie do pociągu z drugiej części gry.
Naukowcy wspominają o projekcie Nemesis. Jest to nawiązanie do trzeciej części gry.
Narratorem filmu jest Jason Isaacs. Aktor znany jest m.in. z roli Lucjusza Molfoya w filmach o Harrym Potterze. Isaacs gra jednego z naukowców na końcu filmu. Aktor jest przyjacielem reżysera i występuje w prawie każdym jego filmie. W późniejszych odsłonach serii pojawia się postać doktora Alexandra Isaacsa, co jest także nawiązaniem do aktora.
Resident Evil 2: Apokalipsa
Paul W.S. Anderson zrezygnował z reżyserii sequela, gdyż był już zaangażowany w inny projekt – Obcy kontra Predator
Strój Nemesisa ważył niemal 15 kilogramów. Tyle samo dźwigany przez niego karabin maszynowy. W potwora wcielił potężnie zbudowany aktor/kaskader Matthew G. Taylor (2 metry wzrostu, 130 kg wagi). Z powodu upałów Matthew mógł nosić kostium przez zaledwie 15 minut. Postać Nemesisa jest wiernym odwzorowaniem potwora z trzeciej części gry, z małym wyjątkiem — filmowy Nemesis nie używa macek. Powodem były problemy z ich realistycznym odwzorowaniem oraz kosztami CGI.
Nagłówek gazety „The Dead Walk!” to nawiązanie do filmu Dzień żywych trupów.
W graną przez Omara Eppsa rolę L.J. oryginalnie wcielić się miał raper Snoop Dog.
Ujęcie nuklearnych pocisków przelatujących nad opanowanym przez zombie Raccoon City pochodzi z zakończenia gry Resident Evil 3.
Chociaż w grach Nicolai jest jednym z antagonistów, w filmie jego postać jest pozytywna. W Rosjanina wcielił się znany z występów w filmach Uwe Bolla, Zack Ward.
Resident Evil 2: Apokalipsa – recenzja | Adaptacje gier komputerowych
Resident Evil: Zagłada
Po niezwykle chłodnym przyjęciu dwóch poprzednich części nie odbyła się żadna przedpremierowa prezentacja dla krytyków filmowych. Tego typu taktyka jest stosowana przez studia filmowe wtedy, gdy wiedzą, że film jest bardzo słabej jakości i chcą przyciągnąć jak najwięcej widzów, zanim pojawią się negatywne recenzje.
Scena z krukami została zainspirowana filmem „Ptaki” Alfreda Hitchcocka. Do nakręcenie sceny użyto zaledwie dwóch ptaków — cała reszta została stworzona w komputerze.
https://www.youtube.com/watch?v=_gUBjBqdjao
Tytuł roboczy filmu to Resident Evil: Afterlife. Tytuł został później wykorzystany w czwartej części.
Resident Evil: Zagłada – recenzja | Adaptacje gier komputerowych
Resident Evil: Afterlife
W rolę Chrisa Redfielda wcielił się Wentworth Miller, aktor najbardziej znany ze wcielania się w postać Michaela Scofielda w serialu Prison Break. W ramach mrugnięcia okiem do widza Chris zostaje odnaleziony przez resztę grupy w…więzieniu.
Zombie z ustami wyglądającymi jak egzotyczny kwiat, pochodzą z piątej odsłony gier Resident Evil. Wątek powstania tych potworów nie ma nic wspólnego z infekcją wirusa w Raccoon City. Są one efektem zupełnie innych eksperymentów, omawianych w grach Re 4 i RE 5. Jednak w filmie pojawiają się ot tak, a twórcy nawet nie próbują ich obecności uzasadniać.
Olbrzym z toporem, nazwany „Axeman” pochodzi z gry Resident Evil 5. Był on jednym z pierwszych bossów napotkanych przez Shevę i Chrisa. W grze potwór ten nazywa się Executioner Majini.
Scena uciekającej przed potworem z toporem Claire Redfield to nawiązanie do gry Resident Evil: Code: Veronica. W grze Claire ucieka przed zmutowanym Stevem.
Po raz pierwszy w cyklu film jest pozbawiony nagości. W każdej poprzedniej odsłonie twórcy znajdowali pretekst, aby pokazać Alice nago.
Walka pomiędzy Chrisem i Claire przeciwko Weskerowi jest inspirowana walką Weskera z Chrisem i Shevą z końcówki gry Resident Evil 5.
W scenie po napisach pojawia się Jill Valentine. Bohaterka nosi na piersi dziwne urządzenie. Nazywa się ono Scarab i służy do zdalnego kontrolowania nosiciela. Urządzenie pochodzi z Resident Evil 5, jednak tam jego nazwa to P30. RE5 było jedyną grą z tajemniczym urządzeniem, podczas gdy w cyklu filmowym pojawiło się jeszcze kilka razy.
Resident Evil: Afterlife – recenzja | Adaptacje gier komputerowych
Resident Evil: Retrybucja
W postać Ady Wong wcieliła się chińska aktorka Bingbing Li. Ponieważ aktorka mówi z bardzo silnym akcentem, jej dialogi zostały zdubbingowane przez Sally Cahill – aktorkę głosową która podkładała głos Ady w większości gier.
Na planie filmu doszło do wypadku, gdy zerwała się platforma z 16 statystami przebranymi za zombie. 12 osób trafiło do szpitala.
Spotkanie Alice i Ady Wong zostało zainspirowane pierwszym spotkaniem Leona z Adą w grze Resident Evil 4.
Podczas końcowej walki możemy zobaczyć zbliżenia łamanych kości. Jest to nawiązanie do gier Mortal Kombat, w których obrażenia takie można zadać przy pomocy specjalnego ciosu. Paul Anderson wyreżyserował pierwszy film z cyklu Mortal Kombat.
Resident Evil: Retrybucja – recenzja | Adaptacje gier komputerowych
Resident Evil: Ostatni rozdział
Na planie doszło do poważnego wypadku. Kierowany przez kaskaderkę Olivię Jackson motocykl jechał na zamocowaną na wysięgniku kamerę, która w ostatnim momencie miała się podnieść. Wysięgnik nie zadziałał i doszło do zderzenia. Olivia przez dwa tygodnie pozostawała w śpiączce. Lista jej obrażeń była bardzo długa: krwawienia w mózgu, obrzęk, rozerwanie tętnicy szyjnej, połamane kości twarzy, zdarta skóra, połamane żebra, strzaskana łopatka, obojczyk, kość ramieniowa, piszczel, utrata palców i pięć wyrwanych nerwów z rdzenia kręgowego. W późniejszym czasie okazało się, że mimo wysiłków lekarzy niezbędna będzie amputacja lewej ręki. Studio zapłaciło jej jedynie $33000 odszkodowania. Kaskaderka pozwała studio i wygrała niesprecyzowaną, zadowalającą ją sumę.
Dwa miesiące po wypadku Olivii, przydarzył się następny. Nieprawidłowo zabezpieczony samochód terenowy Humvee zjechał z platformy i przygniótł członka ekipy do ściany. Niestety mimo szybko udzielonej pomocy mężczyna zmarł w szpitalu.
Trzeci wypadek miał miejsce, gdy jeden z członków ekipy został przygnieciony przez plastikowy głaz, służący jako dekoracja. Na szczęście tym razem skończyło się jedynie na dwumiesięcznym chodzeniu o kulach.
Aktorka wcielająca się w Czerwoną królową, była już niemal dorosła, więc do roli potrzebna była nowa dziewczynka. Rola przypadła córce reżysera i odtwórczyni głównej roli Ever Anderson. Był to jej aktorski debiut. Od tej pory udało jej się zagrać w tylko jeszcze jednym filmie — wcieliła się w młodą Czarną Wdowę w filmie Marvela.
Zatrudnienie własnej córki miało jedną dużą zaletę. W filmie potrzebne były nagrania wspomnień Alice. To, co oglądamy na ekranie to prawdziwe nagranie z urodzin aktorki.
