Książki z Panem Samochodzikiem to klasyka polskiej literatury młodzieżowej. Mają wartką akcję, ciekawych bohaterów, są zabawne i wciągające. Niestety nie da się tego samego powiedzieć o najnowszej adaptacji przygód Samochodzika w wykonaniu Netflixa. Film ma niewiele wspólnego z materiałem źródłowym i jest pełen błędów fabularnych. Miało być pięknie, a wyszło jak zwykle. Oto ciekawostki z mało udanej adaptacji Samochodzika od Netflixa.
Tomasz wkrada się na teren latarni morskiej. Czeka tam na niego złoczyńca Adios. Podczas konfrontacji Tomasz zaczyna mu tłumaczyć, że latarnia morska wskazuje miejsce ukrycia skarbu. Jeśli złoczyńca tego nie wiedział, to po co tam przyszedł? Na pewno nie śledził Tomasza, gdyż był tam przed nim. Jednak Tomasz na trop latarni wpadł dzięki listowi, o którego istnieniu Adios ewidentnie nie miał pojęcia. Wychodzi więc na to, że pojawił się tam nie wiadomo skąd, bez żadnych informacji i zaczął mordować przypadkowo napotkanych ludzi.
Tomasz ustawia światło latarni na cel, po czym jedzie wyłowić skarb. Przez chwilę ściga się z Petersenem, a następnie wypływa w morze. Akcja w latarni działa się o godzinie drugiej w nocy (o czym bohater wspomina), jednak do celu oddalonego o jakiś kilometr Samochodzik dociera dopiero o świcie.
Tomasz musi być wybitnym nurkiem, gdyż nad ranem już nie widać punktu wskazywanego światłem, jednak mimo to po omacku w brudnej zielonej wodzie udaje mu się odnaleźć krzyż.
Lipawa, na której terenie dzieje się początkowa akcja, jest częścią Łotwy, a wcześniej (w trakcie akcji filmu) ZSRR. Samochodzik może tam sobie bezkarnie buszować, mimo iż położona tam jest baza wojskowa. Warto też dodać, że kradzież skarbu z terytorium Kraju Rad, na pewno nie skończyłaby się dla niego radosną konferencją prasową.
Rejestracja wehikułu „IF-33-01” to nawiązanie do serialu Samochodzik i Templariusze z 1971 roku.
Skonstruowany na potrzeby filmu wehikuł nie jest w pełni działającą amfibią. Przed wypłynięciem auto potrzebowało pewnych modyfikacji. Z tego powodu sceny pływania na wodzie kręcono w dwóch osobnych ujęciach — najpierw wehikuł wjeżdżający do wody, a następnie osobną scenę, gdy już płynie.
W artykule opisującym odnalezienie skarbu (krzyża), znajdują się wzmianki o monetach pułkownika Koeniga oraz skarbie Atanaryka. Monety są nawiązaniem do siódmej części cyklu zatytułowanej Pan Samochodzik i zagadki Fromborka. Skarb Atanaryka został odnaleziony w powieści o takim samym tytule, zaliczanej do trylogii prequeli przygód Samochodzika.
Przełożoną Samochodzika jest niejaka Gierymska. W książkach był to dyrektor Marczak. Nazwisko jest prawdopodobnie nawiązaniem do poety Tadeusza Gierymskiego, który był przyjacielem Nienackiego. Postać gra Ewa Błaszczyk, najbardziej znana z serialu Zmiennicy.
Podczas odprawy Gierymska mówi, że namierzyła złoczyńcę, na co Samochodzik odpowiada:
– Gaspar Felippe
Jest to dziwne, gdyż nazwisko takie wcześniej w filmie nie pada, więc nie wiadomo skąd Tomasz je wziął. Tym bardziej że ma przed sobą teczkę, w której jak byk widnieje nazwisko Hector de la Cruz. Prawdopodobnie doszło do jakiejś pomyłki przy montażu, gdyż we włoskiej i hiszpańskiej wersji językowej złoczyńca nazywa się właśnie Gaspar Felippe.
Warto też zwrócić uwagę, że w ściśle tajnych dokumentach wywiadu padają sformułowania takie jak „ciemność jest jego sprzymierzeńcem”.
Dziwnie wygląda też teczka pani Łajmy. Zarówno imię, jak i pseudonim to Łajma.
Wśród ofiar Adiosa znajduje się „Dohnal z polskiego muzeum” – jest to nawiązanie do ósmej książki o przygodach Samochodzika zatytułowanej Tajemnica tajemnic. Pan Dohnal jest w niej jedną z ważniejszych postaci. Co ciekawe, końcówka filmu sugeruje, że ewentualna kontynuacja filmu od Netflixa będzie właśnie adaptacją Tajemnicy Tajemnic.
EDIT: Netflix zrezygnował z kontynuowania przygód Samochodzika.
Pan Samochodzik i tajemnica tajemnic – recenzja i garść ciekawostek
Błąd: Artykuł o śmierci Petersena zaczyna się od słów „buchu był w aucie”
Samochodzik lubi pić kakao z kurkumą, gdyż jak twierdzi, pozwala mu ono spokojnie zasnąć. Pije je jednak także za dnia.
Akcja filmu dzieje się w połowie lipca 1971 roku. Harcerze na obozie słuchają audycję „Lato z radiem”. Łatwo ją rozpoznać po charakterystycznej melodii Polka Dziadek. Audycja rozpoczęła nadawanie 1 lipca 1971 roku. Z kolei na teczkach przekazanych przez Gierymską widnieje data 17.07.1971.
Akcja oficjalnego cyklu książek (Wyspa złoczyńców) rozpoczyna się od zdobycia przez głównego bohatera spadku po zmarłym wuju w postaci pokracznego wehikułu. W filmie wuj Gromiłło żyje i jest kimś w rodzaju bondowskiego „Q”.
Wuj Gromiłło twierdzi, że zainstalował w wehikule kilka nowinek technicznych. Pyta Tomasza, czy pokazać mu jak działają, na co Tomasz odpowiada, że „nie jest dzieckiem”. Główny bohater musi być telepatą, skoro od razu wie, jak obsługiwać nowe gadżety i jaki efekt wywołują. Trochę to dziwne, bo chwilę później zmaga się z ze składanym fotelem.
Harcerze różnią się od książkowych odpowiedników. Wiewiórka jest dziewczyną, ochrzczoną tak ze względu na rudy kolor włosów. Z jakiegoś powodu jest wojującą feministką. Książkowy odpowiednik był chłopcem wspominającym się po drzewach. Sokole Oko tak jak w książce dostaje pseudonim ze względu na spostrzegawczość. Mentorek w książkach nazywał się Wilhelm Tell. Swój pseudonim zawdzięczał kuszy, którą wszędzie ze sobą nosił.
Błąd: Córka Petersena jeździ motocyklem bez reflektora i rejestracji
Twórcy zapomnieli dokończyć scenę. Osiłek trzyma podniesiony wehikuł, a Karen ucieka. W następnej scenie Tomasz pojawia się na zgromadzeniu i w sumie nie wiadomo jak wybrnął z kłopotów.
Łajma każe się połączyć w 6-osobowe grupy, jednak nigdy nie zostaje wyjaśnione dlaczego. Można jedynie podejrzewać, że scenarzystom nie chciało się wymyślać lepszego powodu, dla którego postacie będą zmuszone współpracować.
Miejsce ukrycia skarbu wskazują koordynaty geograficzne. Te do powszechnego użycia weszły dopiero w XV wieku. Miejscem docelowym okazuje się Kortumowo, które w książkach jak miejscem ukrycia skarbu.
