W 1985 roku, Nintendo wydało grę, która już zawsze będzie kojarzona z japońskim gigantem. Mowa oczywiście o Super Mario Bros. Tytuł stał się prawdziwym hitem, sprzedając się w zawrotnych 40 milionach egzemplarzy. Mimo gigantycznego sukcesu Nintendo nigdy nie skusiło się na konwersje swojej gry na inne platformy. Użytkownicy popularnych 8 i 16-bitowych komputerów musieli się obejść smakiem. Jednak tam, gdzie pojawia się próżnia, zaraz znajdzie się ktoś gotowy ją wypełnić. Mało znana niemiecka firma Time Warp, postanowiła skorzystać z okazji i stworzyć odpowiednik Super Mario Bros na mikrokomputery.
The Great Giana Sisters
Do zadania oddelegowani zostali trzej pracownicy: programista Armin Gessert, grafik Manfred Trenz i kompozytor Chris Hülsbeck. Według słów tego ostatniego, pomysł na podróbkę Super Mario wyszedł od jednego z szefów, który przeglądając ranking sprzedaży gier, stwierdził, że przecież ich firma też mogłaby zrobić coś podobnego…w dwa tygodnie. Oddelegowana do zadania ekipa przysiadła karnie do pracy i po krótkim czasie na Commodore 64 ukazała się gra pod tytułem The Great Giana Sisters. Z dzisiejszej perspektywy to aż niewiarygodne jak firma nagięła szczęście, wydając tę grę. Tytuł miał być produkcją inspirowaną Super Mario Bros, jednak skończył jako bezczelna kopia. Stylistyka, kolorystyka, układ poziomów oraz sam gameplay, były wziete żywcem z produktu Nintendo. W późniejszych etapach pojawia się coraz więcej elementów, odróżniających ją od SMB, jednak pierwsze poziomy nie pozostawiają żadnych wątpliwości, co do pochodzenia. Jedyną unikalną rzeczą w tej grze była wpadająca w ucho muzyka, inspirowana rytmami reggae oraz utworem „True Blue” Madonny.
O dziwo gra początkowo nie pojawiła się na radarze prawników z Nintendo, gdyż wieści o tytule bezczelnie kopiującym styl dzieła, zwyczajnie do nich nie dotarły. Gracze co prawda dostrzegli podobieństwa, jednak w latach 80. nie było Internetu, a główne źródło informacji stanowiła prasa komputerowa ukazująca się raz w miesiącu.
Z braku innych metod zainteresowania klientów, firmy deweloperskie w tamtych czasach, wysyłały screenshoty do gazety, która publikowała je jako „nadchodzące produkcje”. Czasami tytuł budził na tyle duże zainteresowanie czytelników, że gazeta przeprowadzała wywiad z członkami ekipy pracującymi nad grą. Tak się stało właśnie w przypadku Giana Sisters. Teut Weidemann, czyli człowiek pełniący stanowisko development directora, udzielił wywiadu popularnemu niemieckiemu magazynowi komputerowemu ASM. Gazeta była zainteresowana procesem tworzenia gry oraz podobieństwami do SMB. Podczas wywiadu Teut wspomniał, że członkowie ekipy pracujący nad Giana Sisters są wielkimi fanami Super Mario Bros. Kiedy dziennikarz dopytał, czy to oznacza, że Giana jest klonem Mario, Teut odpowiedział „tak, ale…” I tutaj miał podać listę różnic między tymi grami, jednak było już za późno. Dziennikarz wyciął najbardziej interesujące go słowa z kontekstu i następny numer miał na okładce screenshot z gry, opatrzony cytatem „Teut Weidemann: Giana Sisters jest klonem Mario!„. Prawnicy Time Wrap szybko zareagowali i publikacja magazynu została zablokowana. Był to pierwszy raz, kiedy gazeta ta nie ukazała się w kioskach na czas. O sprawie zrobiło się głośno i tym razem branżowe wieści dotarły do uszu Nintendo, jednak o dziwo mimo wbitej szpilki, gigant z Japonii nie zareagował.
Wkrótce po tym, Giana opanowała półki sklepowe, stając się największym bestsellerem w historii firmy. Szybko ukazały się konwersje na Amstrad CPC, ZX Spectrum, Amiga, MSX i Atari ST a w kolejce były już następne. W Anglii oficjalnym dystrybutorem została działająca od wielu lat, firma US Gold. I to właśnie ona ściągnęła w końcu kłopoty na głowę Niemców, wykupując reklamy w angielskiej prasie i opatrując je wymownym hasłem „The brothers are history!„. Takie samo hasło widniało także na angielskiej okładce gry. Oczywiście duża kampania reklamowa bezpośrednio atakująca ukochaną ich maskotkę, nie umknęła uwadze Nintendo. Po tygodniu w siedzibie Rabinbow Arts (dystrybutora gry na rynek niemiecki), pojawili się smutni panowie w garniturach i postawili ultimatum: natychmiastowe wycofanie tytułu ze sprzedaży albo proces o naruszenie prawa autorskich. Włodarze firmy wiedząc, że stoją na przegranej pozycji, ugięli się pod naciskiem i zaczęli wycofywać grę ze sklepów, oraz anulowali kolejne porty będące w produkcji. Propozycja z punktu widzenia niemieckiego wydawcy była i tak zadowalająca. Tytuł sprzedał się świetnie i zarobił dla firmy spore pieniądze, które firma mogła teraz zachować lub roztrwonić na długotrwałe batalie sądowe. Nagle znikniecie z półek sklepowych, zaowocowało nieprawdziwą plotką, głoszącą że Nintendo wytoczyło wydawcy proces.
Jednak historia tutaj się nie kończy, gdy w produkcji znajdowała się już druga część Giany pt. Giana 2: Arthur and Martha in Future World. Zamiast wyrzucać projekt do kosza, firma postanowiła zminimalizować straty, przemodelowując grę. Dodana została do niej bardziej futurystyczna sceneria, a główne postacie zmienione zostały na roboty. Gra pod tytułem Hard’n’Heavy mimo zbliżonej do poprzedniczki (siostry?) mechaniki i ładniejszej grafiki nie odniosła sukcesu.
Nintendo dobrze zapamiętało bezczelną firmę z Niemiec i kiedy w późnych latach 80. i wczesnych 90. jej konsole NES a później SNES odnosiły sukcesy, Niemcy z Rainbow Arts/Timewrap dostawali konsekwentnie odmowę publikacji na nich jakichkolwiek gier. W połowie lat 90. obie niemieckie firmy zostały zlikwidowane a ich aktywa wykupione. Prawa do marki zabrał ze sobą główny programista Giany, Armin Gessert, który był także założycielem nowej firmy Spellbound Interactive. Firma wsławiła się bardzo dobrym symulatorem zarządzania lotniskiem, zatytułowanym Airline Tycoon. W późniejszym czasie firma wydala też słabiutkiego Gothica 4. Nieco złośliwe należałoby wspomnieć, że nawyk kopiowania cudzych pomysłów Armin zabrał ze sobą do nowej firmy, gdyż ich debiut Desperados: Wanted Dead or Alive, jest niemal wierną kopią gry Commandos: Behind Enemy Lines.
Giana Sisters DS i Twisted Dreams
W 2009 Armin postanowił wydać odświeżoną wersję/sequel swojego kultowego już tytułu. Tutaj można dostrzec prawdziwy chichot historii, gdyż nowa gra trafiła wyłącznie na konsolę Nintendo, pod tytułem Giana Sisters DS. Przy nowej odsłonie Giana Sisters nie pracował nikt z oryginalnej ekipy, a sam Armin pozostawił sobie jedynie stanowisko producenta. Gra odniosła spory sukces, zarówno komercyjny, jak i artystyczny. Niestety Armin nie nacieszył się długo tym sukcesem, gdy zmarł w listopadzie tego samego roku. Dwa lata później po wydaniu dodatku do nieudanego Gothica 4, jego firma upadła. Jednak to wciąż nie koniec histori. Byli pracownicy Spellbound założyli własną firmę: Black Forest Games. Jej zarząd postanowił wykupić wszystkie własności intelektualne należące do Spellbound i na nich budować swoją markę. Na pierwszy ogień poszły sequele do kultowych produkcji Spellbound: Desperados i Airline Tycoon. Wtedy ktoś wpadł na pomysł odświeżenia starej marki z Commodore 64 i w ten sposób powstała zakończona sukcesem kampania Kickstarterowa pod nazwą Giana Sisters: Twisted Dreams. Twórcy postanowili pozbyć się niepotrzebnego tobołka, pod nazwą to ta gra co ukradła pomysł Nintendo i wdrożyć nową, unikalną mechanikę. Jedną z najważniejszych zmian było płynna zmiana świata, w którym przebywamy. Kiedy sterujemy jedną z sióstr, krajobraz wygląda jak wyjęty z baśni, a kiedy się zmienny w drugą, krajobraz zmienia się w koszmar. Ma to duży wpływ na mechanikę, gdyż unikalne umiejętności każdej z sióstr pomagają przejść kolejne sekcje gry.
Gra ukazała się na większość popularnych platform i okazała się dużym sukcesem. Ponownie za dobrymi wynikami sprzedażowymi przyszły pochwały krytyków. Rok później ukazał się bardzo dobrze oceniany DLC. Idąc za ciosem, Black Forest przygotowało kolejną grę w serii pt. Giana Sisters: Dream Runners. Ukazała się ona w 2015. Tym razem tytuł nastawiony był na rozgrywkę multiplayer. Niestety okazała się ona bardzo słabą grą i zebrała kiepskie recenzje.
Od tego momentu Black Forest wydało jedynie dwie gry, niestety żadna z nich nie odniosła sukcesu. W tej chwili firma ma w zanadrzu jeszcze jeden tytuł – postapokaliptyczny survival „Fade to Silence”, który ma się ukazać w sierpniu 2018. Firma na razie nie ogłosiła kolejnych planów, ale warto zauważyć, że w 2017 roku, 50% aktywów firmy zostało wykupione przez THQ Nordic, czyli kolejną firmę specjalizującą się w żerowaniu na nostalgii do starych marek. Mozna śmiało obstawić, że to jeszcze nie koniec przygód punkowych sióstr w krainie snu.
Uwielbiam Giana Sisters
Wkradł Ci się błąd: ” Szybko ukazały się konwersje na Commodore 64″ – wcześniej trafnie opisujesz, że na tą platformę twórcy stworzyli grę. Ogólnie fajny artykuł!