Z czym kojarzą nam się najbardziej święta Bożego Narodzenia? No cóż, nie da się ukryć, że oprócz prezentów, kolęd, karpia i rodzinnego zjazdu święta nie będą kompletne bez obejrzenia filmu „Kevin sam w domu”. Filmu, który zmienił Macaulaya Culkina w jedną z największych gwiazd dziecięcych wszechczasów. Oto mniej znane ciekawostki z tego kultowego filmu.
Wodni rabusie
Pamiętny duet Wodnych rabusiów mógł wyglądać inaczej. Oryginalnie zatrudniono Joe Pesciego i Daniela Sterna, jednak krótko przed rozpoczęciem zdjęć ten drugi odrzucił rolę. Problemem okazało się wydłużenie czasu zdjęć z planowanych 6 do 8 tygodni, bez dodatkowego wynagrodzenia. Na miejsce Sterna zatrudniono Daniela Roebucka, polskim widzom najbardziej znanego z serialu „Lost” gdzie wcielał się w rolę irytującego doktora Artza. Mimo otrzymania angażu, po zaledwie dwóch dniach, na żądanie reżysera zwolniono Roebrucka i Stern wrócił na plan. Oficjalnym powodem zwolnienia aktora był brak chemii, między nim a Joe Pescim, jednak sam Roebruck twierdzi, że przed zwolnieniem nie nakręcił z Pescim żadnej sceny, więc powód jest absurdalny. Na otarcie łez aktor otrzymał pełne wynagrodzenie za osiem tygodni pracy. Mimo wszystko aktor bardzo się obraził na producentów, a soli do rany dosypał gigantyczny sukces filmu. Dopiero po wielu latach aktor uznał, że zwolnienie pomogło mu w karierze, gdyż Daniel Stern został zaszufladkowany i nigdy nie udało mu się zdobyć żadnej ciekawej roli.
Produkcja
Film oryginalnie był kręcony przez Warner Bros, jedna wytwórnia w pewnym momencie zawiesiła produkcję. Problemem okazał się budżet, który z planowanych $10 mln, rozrósł się do $14 mln. Z tego powodu WB podjęło decyzję o wycofaniu się z projektu. Jednak zdjęcia trwały nieprzerwanie. Jakim cudem? Otóż John Hughes, będący już weteranem kina spodziewał się kłopotów i stworzył plan awaryjny. Tydzień wcześniej spotkał się z przedstawicielami 20th Century Fox (obecnie Disney) i zaproponował im produkcję filmu. Jako scenarzysta związany kontraktem z WB, Hughes nie mógł oficjalnie pokazać konkurencyjnej wytwórni skryptu, jednak Hughes „zapomniał” zabrać ze sobą kopię scenariusza z sali konferencyjnej. Włodarzom Foxa pomysł na film bardzo się spodobał, więc w momencie zakręcenia kurka przez WB, wystarczył jeden telefon, aby produkcja mogła być kontynuowana.
Dom McCallisterów
Kultowa lokacja, czyli dom McCallisterów, używany był tylko do zdjęć kręconych na zewnątrz. Zdjęcia wewnątrz mieszkania, kręcono na planie wybudowanym w pobliskiej szkole.
Wujaszek Buck
Scenarzysta filmu na jego pomysł wpadł na planie swojej poprzedniej produkcji zatytułowanej Wujaszek Buck. Znajduje się w niej scena, w której bohater grany przez Macaulaya Culkina, przez otwór na listy sprawdza osobę podającą się za opiekunkę. Gdy bohater podnosi klapkę, aby zobaczyć kobietę po drugiej stonie, zamiast niej widzi trzech podejrzanych mężczyzn. Oczywiście są oni wytworem jego dziecięcej wyobraźni. Gdy Hughes obserwował kręcenie tej sceny, wpadł na pomysł filmu, w którym dziecko musi bronić swój dom przed włamywaczami…
Z wujaszkiem Buckiem Kevina łączy także postać króla polki granego przez gwiazdę tamtej produkcji, czyli Johna Candy’ego. John nakręcił swoje sceny w jeden dzień, a większość dialogów zaimprowizował na planie. Za całość aktor otrzymał 414 dolarów, czyli tyle ile za dzień zdjęciowy zarabiał dobry statysta. Candy był w tym okresie niezwykle popularny i nie brakowało mu ról, jednak w Kevinie zgodził się zagrać w ramach przysługi dla swojego przyjaciela – Johna Hughesa.
Puszki z farbą
Kiedy przebrany za policjanta Harry odwiedza dom Mccallisterów, rodzina akurat pakuje się na wyjazd. Starszy brak Kevina, Jeff rzuca ze schodów ciężką torbę prosto pod nogi Harry’ego, co jest zapowiedzią jednej z późniejszych pułapek Kevina, czyli puszek z farbą.
W tej samej scenie Harry, uśmiechając się, pokazuje Kevinowi swój złoty ząb, który później straci właśnie w wyniku uderzenia puszką farby.
Chłopcy z ferajny
A skoro mowa o Joe Pescim, to rola w filmie skierowanym do młodszej widowni przysparzała mu sporo trudności. Joe był nadal w trybie gangsterskim po swojej pamiętnej roli w Chłopcach z ferajny i okazjonalnie dodawał do dialogów przekleństwa, co zmuszało wszystkich do ponawiania ujęcia.
Pesci trochę za bardzo się wczuł w rolę także podczas sceny „tortur„ Kevina. Gdy aktor miał grozić odgryzieniem palca, w którymś ujęciu naprawdę ugryzł palec Culkina i to do tego stopnia, że Macaulayowi została mała blizna.
Kevin przegląda rzeczy Buzza i znajduje w nich zdjęcie jego niezbyt urodziwej dziewczyny. Normalnie do takich scen filmowcy używają stockowych zdjęć, jednak w tym przypadku twórcy nie chcieli tego zrobić, aby nie narażać jakiejś przypadkowej dziewczyny na bycie obiektem drwin ze strony rówieśników. Z sytuacji znaleziono bardzo twórcze wyjście — do sesji zdjęciowej zgłosił się ochotnik – syn dyrektora artystycznego filmu.
Aniołowie o brudnych duszach
Czarnobiały film „Aniołowie o brudnych duszach„, został nakręcony specjalnie na potrzeby Kevina. Iluzja jest tak doskonała, że wiele osób uwierzyło w istnienie takiego filmu. Jednak dzieło to wzorowane jest na prawdziwym filmie zatytułowanym „Aniołowie o brudnych twarzach„ z 1938. Film jest uważany za klasykę gangsterskiego kina noir i jeden z najlepszych filmów w historii.
Błąd: Zjazd sankami Kevina na pewno by się nie udał, gdyż w linii prostej prowadzą one prosto na ścianę, a nie do wyjścia.
A skoro już o tym mowa to kaskaderem zastępującym Kevina był niejaki Larry Nicholas. W momencie kręcenia filmu miał aż 31 lat! Jak to możliwe? Kaskader był niezwykle niski, co w połączeniu z odpowiednią pracą kamery i grubą warstwą zimowych ciuchów tworzyło iluzję oglądania 8-letniego chłopca. Jednak oglądając film w jakości HD łatwo dostrzec różnicę.
Inne
Harry i Marv poruszają się autem oznaczonym jako „Usługi hydrauliczne Oh-Kay”. Prawdopodobnie to stąd Marv wziął pomysł na znak rozpoznawczy Wodnych rabusiów, czyli zatapianie mieszkań.
Policjant, z którym rozmawia mama Kevina, grany jest przez Larry’ego Hankina. Jest to aktor rozpoznawalny dzięki roli złomiarza w Breaking Bad i El Camino.
Każda osoba podjeżdżająca pod dom Mccallisterów potrąca figurkę stojącą przed domem.
Z jakiegoś powodu film dorobił się wielu teorii spiskowych. Oto kilka z nich:
-Ojciec próbował zabić Kevina, celowo niszcząc jego bilet.
-W filmie można zobaczyć Elvisa Presleya w kolejce na lotnisku (okazało się, że „Elvisem„ jest aktor Gary Richard Grott),
-Kevin sam w domu, to prequel serii horrorów Piła, a Kevin jest jej głównym antagonistą, Johnem Kramerem.
-Stary sąsiad to Kevin z przyszłości.
-Ojciec Kevina jest mafiozem.
-Kevin jest duchem terroryzującym swoją rodzinę po śmierci.
Culkin wielokrotnie sobie żartował z tego typu teorii. Poniższe nagranie pokazuje jego występ w internetowym serialu DRYVRS.
Oparzenie na ręce Harry’ego to nawiązanie do podobnej sceny z Poszukiwaczy zaginionej arki
O ile Harry narzeka na górne kończyny, głównym zmartwieniem Marva były dolne. Marv biegał boso po śniegu, wdepnął na bombki i gwóźdź. Na szczęście aktor nie musiał cierpieć. W scenie z gwoździem użyto gumowej stopy, a na bombki Stern nadepnął własnym nogami, jednak bombki wykonane były ze szkła cukierniczego. W scenie chodzenia po śniegu aktor nosił gumowe nakładki na stopy.
W scenie z tarantulą na twarzy Daniel Stern nie wydawał siebie żadnego dźwięku. Ikoniczny krzyk dodano w postprodukcji. Gdyby aktor krzyczał, pająk zwyczajnie by uciekł. Aktor zgodził się na zaledwie jedno podejście.
Jeden z najpopularniejszych tekstów z filmu, czyli „you guys give up, or are you thirsty for more?„ został zaimprowizowany przez młodego aktora. Culkin sam też narysował plan powstrzymania bandytów.
Film był najlepiej zarabiającą produkcją w roku 1990 z wynikiem $476 mln. Z tej sumy $285 mln. pochodziło ze Stanów Zjednoczonych, co spowodowało trafienie filmu do księgi rekordów Guinnessa jako najlepiej zarabiająca komedia, w kraju w którym była wyprodukowana. Dopiero po 27 latach Kevin został zdetronizowany przez chińską produkcję Never Say Die.
