Seria Final Fantasy ma już 31 lat i jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych marek w historii gier. Pierwszym tytułem, który stał się światowym hitem było Final Fantasy 7. Dzięki FF7 większość zachodnich graczy odkryła nieznany im wcześniej gatunek JRPG. Na fali sukcesu Square wydawało kolejne odsłony, eksperymentując z formą gry. Jedną z najbardziej widocznych zmian było porzucenie typowo mangowych postaci na rzecz bardziej realistycznych. Seria nadal dobrze sobie radziła, jednak magia stopniowo gdzieś zanikła. FF X miała irytujące postacie, XI była nieudaną próbą stworzenia gry online, FF XII miała bardzo skomplikowany system walk, jednak dopiero FFXIII pokazało, w jakie głębokie bagno zabrnęła seria. Absurdalna historia, irytujące postacie i jeden długi korytarz do przejścia zamiast otwartego świata to tylko niektóre z wad tej gry. Mimo wszystko gra odniosła spory sukces, dzięki czemu doczekała się dwóch bezpośrednich kontynuacji. FF XIV to kolejny MMORPG, który okazał się tak popsuty, że firma musiała wystosować oficjalne przeprosiny i napisać grę od nowa. Po pięcioletniej przerwie Square (obecnie Square Enix) powróciło z kolejną odsłoną — Final Fantasy 15. Jej hasłem przewodnim jest „Final Fantasy dla fanów i dla rozpoczynających przygodę z serią”. Niestety stwierdzenie to jest prawdziwe tylko po części.
Głównym bohaterem Final Fantasy 15 jest Noctis — książę i następca tronu królestwa Lucis. Poznajemy go, gdy wyrusza na własny ślub, wraz z trójką towarzyszy: królewskim doradcą Ignisem, ochroniarzem Gladiolusem i najlepszym przyjacielem Prompto. Małżeństwo jest polityczne i ma na celu zjednoczenie dwóch królestw, aczkolwiek przyszła żona jest przyjaciółką Noctisa z dzieciństwa. Niestety, krótko po rozpoczęciu wyprawy okazuje się, że Lucis zostało najechane, a jego bliscy nie żyją. Najeźdźcy przejęli też kryształ — źródło potęgi królestwa. Notis jest zmuszony zawrócić, aby walczyć o odzyskanie tronu i przywrócenie równowagi. Aby tego dokonać, musi zdobyć legendarne bronie swoich przodków, pozwalające władać niewyobrażalną mocą.
https://www.youtube.com/watch?v=326lx8hKw60
Final Fantasy 15 kontynuuje zapoczątkowany w FF VIII trend urealistycznienia serii. Świat jest bardzo zbliżony do naszego. Bohaterowie używają telefonów komórkowych, ubierają się jak gwiazdy J-popu, jeżdżą autem po autostradach wyglądających jak typowe amerykańskie drogi, śpią w tanich motelach, jedzą w przydrożnych barach i muszą tankować auto na stacjach benzynowych. Wszystko wygląda jak nasza rzeczywistość, jednak stylistycznie przypomina Amerykę lat 50. XX wieku. Do tego tygla zostaje wrzucona także stylistyka zaczerpnięta z filmów fantasy (olbrzymie istoty zamieszkujące krainy) i typowe dla serii klimaty typu magia i miecz. Mimo takiego miszmaszu kulturowego świat sprawia wrażenie prawdziwego. Wrażenie potęguje otwartość świata, po którym możemy się niekrępowanie przemieszczać i oddawać zajęciom innym niż standardowe tłuczenie na kwaśne jabłko różnorakich bestii. Możemy urządzić sobie kemping w lesie, pojechać nad morze, pozwiedzać parki i fantazyjnie wyglądające miasta i oddać się ukrytym w nich atrakcjom. Wszystko to sprawia, że nasza podróż wygląda jak prawdziwa wycieczka po bezdrożach USA. Jednak tutaj pojawia się pierwszy zgrzyt. Realizm posuwa się do tego stopnia, że jeśli skończy nam się paliwo w aucie, będziemy musieli je mozolnie pchać do najbliższej stacji benzynowej. Tyle że dziwnie się pcha ze sporym wysiłkiem auto, myśląc o tym, jak przed chwilą, bez żadnego wysiłku rozpłatało się potwora wielkości bloku mieszkalnego. Tego typu zawieszenie niewiary, było nieodłączną częścią każdej z odsłon Final Fantasy, jednak tutaj jest to wyjątkowo skontrastowane z uderzającym w nas z każdej strony realizmem.
System walki
Największą zmianą jest porzucenie turowego systemu walki. Final Fantasy 15 to typowy RPG akcji zbliżony mechaniką do Wiedźmina czy Monster Hunter. Co wyróżnia FF to towarzystwo naszych partnerów, którzy bezustannie atakują przeciwnika. Można to wykorzystać do przeprowadzania skoordynowanych ataków grupowych. Dla jednych odejście od strategicznego systemu będzie zaletą dla innych wadą. Szkoda, że nie pomyślano tu o graczach lubiących klasyczne gry z serii i nie zaimplementowano opcjonalnego systemu walk turowych. Sam system jest dobry, jednak wielu graczu nie lubi system walki opartego o timing a wciśnięcie klawisza w odpowiednim momencie pełni kluczową rolę podczas trudnych potyczek. Za to przy prostych walkach nie trzeba się w ogóle wysilać — wystarczy trzymać kółko na padzie, a Notis będzie bezustannie atakował najbliżej stojącego wroga. Podczas walki mamy też możliwość teleportacji na jakiś wysoko położony punkt, dzięki czemu możemy przeprowadzić atak na wroga z góry. Jest to opcja preferowana przez grę (ataki takie zadają dużo obrażeń), jednak nie na każdym polu bitwy taki punkt znajdziemy. Jakby tego było mało, oprócz przeciwników musimy zmagać się z kamerą, która w zamkniętych pomieszczeniach utrudnia nam walkę jak może. Oprócz broni białej do dyspozycji mamy zaklęcia, jednak używanie ich jest ograniczone poprzez obowiązkowe przerwy w ich rzucaniu, jak i konieczność wysysania magii ze specjalnych punktów. Oczywiście najlepsze i najpotężniejsze są jak zwykle Summony, niestety otrzymujemy je późno w grze, a ich przyzywanie jest skomplikowane i zależy od wielu czynników. Jest też ich wyjątkowo mało, gdyż tylko cztery.
Główny wątek Final Fantasy 15 jest bardzo krótki gdyż ma zaledwie 14 rozdziałów, jednak możemy (a nawet musimy) także angażować się w questy poboczne, których jest naprawdę dużo. Misje poboczne zajmują łącznie więcej czasu niż watek główny. Dodatkowo mamy innego rodzaju atrakcje: granie na fliperach, łowienie ryb, odkrywanie nowych przepisów kulinarnych i zbieranie na nie składników, wyścigi chocobo, robienie zdjęć czy pomoc naszym poddanym. Atrakcji nie brakuje. Jakby tego było mało, kiedy ukończymy grę po raz pierwszy, dostajemy jeszcze więcej dodatkowych przedmiotów i misji. Tutaj autorzy naprawdę się przyłożyli. Jedyną wadą przechodzenia gry po raz kolejny jest zachowane doświadczenie, które powoduje, że większość przeciwników nie stanowi żadnego zagrożenia. Sporym problemem jest też system zapisów, który nie działa podczas wykonywania niektórych misji. W praktyce, czasami nie opłaca się nabijać levelu poprzez walki w podziemiach, gdyż jesli coś pójdzie nie tak, tracimy cały postęp.
Postacie
Naszymi towarzyszami są: Gladiolus – stereotypowy mięśniak, Ignis – stereotypowy intelektualista, i Prompto – stereotypowy comic relief. Niestety są oni największą wadą gry. Owszem, każdy z nich ma swoje cechy charakteru, jednak żaden z nich nie wybija się ponad schemat, w który został wpisany. Postacie rzucają zabawne teksty, ponarzekają na coś, poplotkują o dziewczynach albo zaproponują zrobienie czegoś, jednak nigdy nie zostają tak wyrazistymi postaciami, jak ich odpowiednicy z innych odsłon. Każdy z towarzyszy ma swoje pięć minut podczas konkretnych misji fabularnych, ale te wydarzenia, chociaż wydają się istotne w danym momencie, mają niewielki wpływ na fabułę. Niektórym graczom ten bromance zapewne przypadnie do gustu, jednak żadna z postaci FF XV nie wbije się w pamięć tak jak generał Leo czy Aeris. Warto też wspomnieć o wrogach. Seria FF może poszczycić się naprawdę pamiętnymi przeciwnikami. Sephiroth albo Kefka to naprawdę ciekawi oponenci. Niestety wrogowie z FF XV są nudni i zapominamy o nich krótko po wyłączeniu konsoli.
Fabuła
Fabuła będąca zazwyczaj mocną stroną serii, jest drugą wielką wadą Final Fantasy 15. Opowiedziana jest bardzo niezdanie i usiana sporymi dziurami fabularnymi. Brak w niej odpowiednio tempa a dialogi bywają koszmarne. Na dodatek, z jakiegoś powodu niektóre kluczowe wydarzenia dzieją się poza ekranem. Square planowało sukcesywnie poszerzać ten świat, czego dowodem jest niepotrzebny filmowy prequel o nazwie Final Fantasy XV: Gwardia Królewska (Kingsglaive: Final Fantasy 15), jednak scenarzyści chyba pogubili się w ogromie materiału. Nasze postacie większość czasu spędzają na pogaduszkach i przekomarzaniu się, jednak kiedy za każdym razem przy wysiadaniu z auta słyszymy “THIS WILL BE A NICE CHANGE OF PACE” zaczyna to irytować. Jak bardzo dialogi są niedopracowane, niech świadczy fakt, że zaraz po dramatycznym upadku królestwa postacie jadą sobie autem i dowcipkują jak zawsze. Czy to nie powinien być ten etap, w którym bohaterem miotają różne uczucia takie jak zaprzeczenie czy gniew? W Final Fantasy 15 od razu przechodzimy do akceptacji, po co tracić czas na głupoty. A to nie jest jedyny raz, kiedy zachowanie postaci nie współgra z oglądanymi wydarzeniami. Fabułę gry można podzielić na dwie części. Pierwsza jest otwartym światem, a druga linearną przygodą. Druga część staje się także bardzo mroczna, całkowicie zmieniając dotychczasowy charakter gry. Pojawiają się w niej naprawdę dziwne zwroty akcji. Na szczęście końcówka gry wszystko nam wynagradza. Warto też wspomnieć, że dzięki magicznemu psu (nie wierzę, że musiałem to napisać) możemy powrócić do otwartego świata, aby dokończyć misje i nabić sobie XP.
https://www.youtube.com/watch?v=C2ca7akhqXI
Podobnie jak w większości produkcji Square, grafika jest piękna. Niestety podczas jazdy autem lub w niektórych miastach na konsoli PS4 FPS-y okazjonalnie spadają. Problem nie dotyczy wersji PC, na której framerate utrzymuje się na takim samym poziomie (oczywiście w przypadku posiadania dostateczni mocnej maszyny). Na PC i Playstation Pro możemy także zagrać w wersję 4K (na konsoli jest to skalowane 1080p). Niestety mimo poprawy grafiki, na konsoli FPS-y są zablokowane do 30. To czyni wersję PC najatrakcyjniejszą pod względem grafiki, gdyż możemy grać na dowolnej rozdzielczości bez żadnych ograniczeń.
Na wysokim poziomie stoi też muzyka. Miłym smaczkiem dla fanów serii jest możliwość posłuchania aranżacji klasycznych utworów z różnych części podczas jazdy samochodem.
Fina Fantasy XV ma sporo wad — irytującą kamerę, brak punktów zapisu, skomplikowany system magii i nie do końca udaną fabułę. Jednak parafrazując film Miś „rozchodzi się jednak o to, aby te wady nie przesłoniły wam zalet”. A tych też jest sporo. Piękna grafika i muzyka, dużo zabawy i eksploracji. Jednak najważniejszą zaletą Final Fantasy XV jest to, że jest najlepszą osłoną od czasu dziesiątej części. Szkoda tylko, że wbrew obietnicom twórców nie jest to wymarzona odsłona dla starych fanów serii.
