Chociaż Kasyno opowiada prawdziwą historię, niektóre wydarzenia, fakty i nazwiska zostały z różnych przyczyn zmienione. W artykule postaramy się przybliżyć różnice między filmem a prawdziwymi wydarzeniami.
Sam „Ace” Rothstein (Robert DeNiro) – Frank Rosenthal
Rosenthal był w swoich czasach uznawany za największy autorytet w dziedzinie hazardu sportowego. Jego wiedza jednak nie pochodziła jedynie ze skrupulatnego liczenia statystyk, tylko nielegalnego pozyskiwania informacji dotyczących różnych aspektów życia zawodników, trenerów, zarządu drużyny i obiektów sportowych. W późniejszym czasie Rosenthal zaczął też zwyczajnie ustawiać mecze. Jego talent spowodował, że znalazł się na celowniku chicagowskiej mafii, która zatrudniła go do prowadzenia największej w USA podziemnej instytucji bukmacherskiej. Jego praktyki przykuły uwagę lokalnych organów ścigania, więc Rosenthal przeniósł się na Florydę. Tam także wszedł z konflikt z prawem, więc po raz kolejny zmienił miejsce zamieszkania. Tym razem mafia oddelegowała go do stolicy hazardu – Las Vegas. Miał tam doglądać czterech kasyn należących do mafii: Stardust, Fremont, Marina i Hacienda. Z powodu swoich wcześniejszych zatargów z prawem, Rosenthal nie mógł oficjalnie prowadzić kasyn. Zamiast tego przyjmował różne funkcje administracyjne, a oficjalnym dyrektorem był słup Alan Glick.
Philip Green (Kevin Pollak) – Allen Glick
Z wykształcenia Glick był prawnikiem. W 1967 zaciągnął się do armii, aby walczyć w Wietnamie. Glick szybko trafił do sił specjalnych, gdzie dzieki bohaterskim akcjom został awansowany na kapitana i nagrodzony Brązową Gwiazdą oraz trzema medalami za odwagę. Po powrocie do Stanów rozpoczął pracę w korporacji zajmującej się budową domów. W krótkim czasie ambitny Glick wziął pożyczkę, za którą kupił udziały w hotelu Hacienda. Następnie przez różnego rodzaju fundusze, dostał gigantyczną pożyczkę, dzięki której został właścicielem największych hoteli w mieście. Komisja Hazardowa niemal z miejsca zaaprobowała podanie o prawadzenie kasyna przez bohatera wojennego.
Pasmo biznesowych sukcesów zaledwie trzydziestoletniego Glicka nie było dziełem przypadku, tylko wynikiem znajmości z jednym z szefów mafii chicagowskiej. To mafia pomagała mu zdobyć kredyty i inwestorów. W zamian gangsterzy oczekiwali dwóch rzeczy: część swoich udziałów Glick odsprzeda mafii za zaniżoną sumę, oraz pozwoli kierować kasynem Rosenthalowi. Glick się zgodził, jednak z czasem współpraca przerodziła się w konflikt. Glick widział się jako prawdziwego dyrektora obiektów, a Rosenthala jako swoją prawą rękę i łącznika z mafią. Rosenthal jednak był pedantycznym despotą, który chciał kontrolować dosłownie każdy aspekt biznesu.
Gdy na światło dzienne wyszły informacje o kradzieży pieniędzy przez mafię, Glick stracił licencję. Rodziny mafijne zmusiły go do sprzedaży udziałów w kasynach. W późniejszym czasie Glick został jednym ze świadków oskarżenia w sprawie wymierzonej przeciw chicagowskim bossom. W zamian nie został mu postawiony żaden zarzut dotyczący nielegalnej działalności jego kasyn.
Howard Hughes
W filmie postać ta się nie pojawia, jednak w rzeczywistości Hughes miał wielki wpływ na Las Vegas tamtego okresu. Film sugeruje, że mafia kontrolowała niemal całe miasto, jednak w rzeczywistości pod względem ilości hotelów największym posiadaczem był słynny miliarder. Hughes w pewnym momencie był bliski nabycia Stardust. Wydarzenie to bez wątpienia zmieniłoby równowagę w mieście, jednak na drodze zakupu stanęły przepisy antymonopolowe.
W późniejszym czasie Martin Scorsese wyreżyserował film o życiu Hughesa – Awiator.
Tangiers Casino – StarDust
Kasyno Tangiers jest wzorowane na prawdziwym hotelu StarDust funkcjonującym przy bulwarze Las Vegas Strip. Był to największy hotel w Las Vegas. Ponad półtora tysiąca pokojów, centra konferencyjne, basen olimpijski i kasyno to tylko niektóre atrakcje. Magnesem przyciągającym ludzi do StarDust były występy największych gwiazd. Dzięki zdolnościom Rosenthala kasyno podwoiło przychody, a obiekt był jednym z najbardziej dochodowych miejsc w Las Vegas. Hotel i kasyno należały do mafii chicagowskiej, która czerpała zyski poprzez kradzież pieniędzy. System był prosty i skuteczny. Specjalne maszyny do ważenia zniżały wagę pieniędzy, przekupiony obserwator z Komisji nadzoru hazardu „nic nie widział”, a członek mafii wynosił nadmiar pieniędzy w walizce. Nie był to jednak jedyny sposób na okradanie własnego kasyna. W filmie nie pokazano, że mafia okazjonalnie rabowała transport pieniędzy. Strażnicy nie stawiali oporu (za co byli wynagradzani), a członkowie mafii okradali furgon. Rabunek następnie był wpisywany w starty i odzyskiwany od ubezpieczyciela. W dzisiejszych czasach tego typu machinacje byłyby dużo trudniejsze do wykonania ze względu na postęp technologiczny. 1 listopada 2006 roku o północy kasyno zostało zamknięte, po 48 latach nieprzerwanego funkcjonowania. 13 marca 2007 roku budynek zrównano z ziemią.
Scorsese nie chciał się zgodzić na kręcenie w studiu, więc zdjęcia kręcono w prawdziwym kasynie Las Vegas Riviera. Sceny kręcono w godzinach nocnych, gdy po sali kręciło się niewielu klientów (obiekt jest czynny 24 godziny na dobę). W filmie wystąpiło wielu prawdziwych krupierów i pracowników kasyna.
Nicky Santoro (Joe Pesci) – Anthony „The Ant” Spilotro
Głównym zadaniem Spilotro była pomoc Rosenthalowi w prowadzeniu interesu. Pomagała mu w tym reputacja bezlitosnego mordercy. Pseudonim „The Ant” (mrówka) Spilotro zawdzięczał niskiemu wzrostowi (158 cm) i obraźliwemu pseudonimowi wymyślonemu przez agentów FBI. Jeden z agentów powiedział dziennikarzom, że nazywają Tony’ego „Pissant”, co oznacza zarówno gatunek mrówki, jak i slangowe określenie „zasrańca”. Ponieważ media nie mogły użyć wulgarnego pseudonimu, zmieniły go na mrówkę i tak od tej pory był przedstawiany opinii publicznej. Spilotro zajmował się także działalnością przestępczą na własną rękę. Był założycielem gangu ochrzczonego przez prasę „Hole in the Wall Gang” (dziura w ścianie). Oprócz tego udzielał lichwiarskich pożyczek i wymuszał pieniądze od lokalnych bukmacherów. Jego szefom to jednak nie przeszkadzało, gdyż Spilotro regularnie przynosił im duży dochód, a jego działalność nie zakłócała przekrętu w kasynach.
Hole in the Wall Gang
Założony przez Spilotro swoją nazwę zawdzięczał obranej metodzie rabunku. Ponieważ alarmy wykrywały jedynie machinacje dokonywane przy drzwiach wejściowych, gang wybijał dziurę w ścianie. Po zneutralizowaniu zabezpieczeń rabusie wychodzili z towarem. Metoda była prosta i skuteczna.
Jedyną różnicą między filmem, a prawdziwymi wydarzeniami, jest fakt, że Spilotro nie uczestniczył w rabunkach osobiście, a jedynie je organizował.
Głowa w imadle
Zabójstwo takie naprawdę miało miejsce, jednak okoliczności były zupełnie inne. Przed przybyciem do Las Vegas Spilotro był zwykłym żołnierzem mafii, pracującym dla „szalonego” Sama DiStefano. Okazja do awansu pojawiła się w 1962 roku, gdy znaleziono ciała braci Scavo. Było to wydarzenie niespotykane, gdyż każdy wiedział, że zabicie członka mafii bez pozwolenia oznaczało wyrok śmierci. Mafia chciała jak najszybszego wymierzenia sprawiedliwości. Osoba, która znajdzie i ukarze sprawców, mogła liczyć na względy szefów, a może nawet awans w hierarchii. Ambitny Spilotro rozpoczął poszukiwania. Udało mu się ustalić, że krótko przed śmiercią bracia pobili niejakiego Billy’ego McCarthyego, który był członkiem szajki włamywaczy kierowanej przez niejakiego Franka Cullottę. Spilotro i Cullota znali się, więc Ant zadzwonił do niego i umówił spotkanie, na którym postawił ultimatum. Cullotta ma zwabić swoich wspólników w umówione miejsce, albo zostanie uznany za współwinnego zabójstwa. MacCarthy wpadł w pułapkę. Spilotro nie chciał jednak go zabijać od razu, tylko poznać nazwisko wspólnika. Aby zdobyć tę informację, torturował go przez trzy dni. Ofiara była bita i dźgana szpikulcem, także w miejsca intymne. Mimo wszystko twardy kryminalista milczał. Dopiero po wsadzeniu głowy w imadło, nieszczęśnik wydał wspólnika — Jimmy’ego Miraglia. Kilka dni później on też został zgładzony. W nagrodę Spilotro został mianowany członkiem mafii. Gdy Spilotro rozpoczął swoją karierę w Las Vegasz zrekrutował Cullottę do gangu Hole in the Wall.
Frank Marino (Frank Vincent) – Frank Culotta
Postać grana przez Franka Vincenta została zainspirowana Frankiem Culottą – członkiem Hole in the Wall gang. Ekranowa postać żyje do końca filmu i ma okazję zabić swojego szefa. Tak naprawdę Culotta nie uczestniczył w zabójstwie Anta, chociaż niewątpliwie się do niego przyczynił. Culotta został aresztowany razem z resztą gangu. Gdy trafił do celi, prokuratura zaoferowała mu pozycję świadka koronnego. Przestępca przez wiele miesięcy odmawiał, trzymając się kodeksu honorowego przestępców. Culotta zmienił zdanie, gdy agenci udostępnili mu nagranie Spilotro, na którym ten prosi bossów z Chicago o pozwolenie na zabójstwo Culotty. Zdradzony bandyta poszedł na układ i zaczął zeznawać.
Mimo ciężkich oskarżeń wysuwanych w kierunku Spilotro i sporej porcji dowodów przestępca został uniewinniony. Sędzia orzekający w sprawie uznał, że zeznania nie są spójne i wiarygodne. Wiele lat później ten sam sędzia został skazany za łapownictwo.
Culotta przez wiele lat był w programie ochrony świadków. Na planie filmu pracował jako konsultant techniczny. Dostał też niewielką rolę zabójcy.
Culotta zmarł w 2020. Przed śmiercią prowadził kanał na YouTube, na którym opowiadał o swojej przestępczej karierze.
Telwizyjny show Rosenthala
The Frank Rosenthal Show jest prawdziwym programem. Program nie cieszył się popularnością. Powodem była nuda – Rosenthal nie był wielkim showmanem.
Jako ciekawostkę warto dodać, że w jedym z odcinków wystapił Don Rickles. Ten sam aktor wcielił się w kasynie w rolę szefa ochrony – Billy’ego Sherberta.
Geri i Lester
Prawdopodobnie największe przekłamanie w całym filmie. Filmowa Geri jest kobietą z burzliwą przeszłością, która jest mentalnie uzależniona od swojego byłego alfonsa Lestera. W rzeczywistości Lester był jej agentem, gdyż Geri przed poznaniem Rosenthala pracowała jako modelka. Film całkowicie przemilcza też fakt, że Lester i Geri mieli dziecko. Geri nie spotykała się Lesterem, bo była od niego uzależniona, tylko uciekała od Rosenthala. W filmie przemilczane też są liczne pobicia dokonane przez Rosenthala.
Początkowo Geri była ona oczarowana bogatym i wpływowym kochankiem, jednak wielokrotnie odrzucała jego zaloty. Geri ceniła sobie niezależność. Pragmatyczny bukmacher zaproponował jej więc układ – małżeństwo, w którym kobieta będzie mogła ją zachować. Układ działał tylko początkowo, gdyż po jakimś czasie do głosu doszła zaborcza natura Rosenthala. Mężczyzna próbował narzucać swoje zdanie w niemal każdym aspekcie życia. Kiedy wolno jej się napić, gdzie ma usiąść, kiedy jej wolno wyjść i z kim się może spotykać. Ponieważ żona nie miała zamiaru słuchać, Rosenthal wysyłał za nią prywatnych detektywów, którzy śledzili jej każdy krok. Za nieposłuszeństwo Geri była karana. Sfrustrowana kobieta pogrążyła się w piciu i narkotykach, co jeszcze bardziej nakręciło spiralę przemocy.
Lądowanie samolotu
O dziwo scena wydarzyła się naprawdę. Obserwujący Spilotro agenci FBI zostali zmuszeni do awaryjnego lądowania. Jedyną różnicą jest fakt, że nie z powodu pustego baku a usterki samolotu.
Zabójstwo Spilotro
Filmowy gangster wraz ze swoim bratem zostaje zakopany żywcem na polu kukurydzy. Jest to tylko częściowa prawda. Obaj bracia zostali wezwani do Chicago. Michael, czyli brat Anthony’ego miał zostać awansowany. Gdy weszli do piwnicy jednego z budynków, okazało się, że zamiast uroczystości, czeka na nich ośmiu osiłków. Spilotro poprosił o możliwość pomodlenia się, jednak jego oprawcy nie chcieli czekać. Bracia przez długi czas byli bici i kopani. Nie używano kijów baseballowych. Pod koniec zmienili się w bezkształtne pulpy. Ich ciała dopiero wtedy zostały wywiezione i pochowane na polu kukurydzy. Ciała odkrył farmer, który myślał, że ktoś na jego polu zakopał sarnę.
Czarna księga Las Vegas
Czy “Czarna księga” Las Vegas z filmu Kasyno istnieje naprawdę?
Kto podłożył bombę pod auto Franka Rosenthala?
Gdy Rosenthal jadł posiłek w restauracji Tony Roma’s ktoś podłożył bombę pod jego autem. Tak jak jest to pokazane w filmie, głównego bohatera ocalił nietypowy model auta wyposażony w dodatkową stalową płytę, montowaną celem poprawy stabilizacji. Do dziś nie wiadomo kto podłożył bombę. Istnieje na ten temat kilka teorii.
Bombę miał podłożyć Anthony Spilotro. Powodem był narastający konflikt między nim a Rosenthalem i jego romans z Geri.
Bomba mogła też zostać podłożona na zlecenie szefów mafii z Chicago. Powodem mogły być malejące zyski z operacji i ego Rosenthala, który przestał słuchać poleceń. Za zamachem miał stać Frank Balistrieri – przyjaciel Glicka, który pomógł mu zdobyć pożyczki. Bomby były ulubioną metodą Balistrieriego na likwidowanie niepokornych.
W kręgu podejrzanych znajduje się także Mafia z Kansas city. Jej bossowie także wyrażali niezadowolenie z zachowania Franka. Dodatkowym powodem mogły być podejrzenia, że Rosenthal jest donosicielem pracującym dla FBI. Teoria wcale nie jest taka naciągana, gdyż trzeba brać pod uwagę, że główny bohater Kasyna nigdy nie został skazany za swoje nielegalne poczynania. Mimo wyprowadzenia milionów dolarów dla mafii, Rosenthal spędził spokojną emeryturę na Florydzie jako doradca do spraw hazardu. O bycie informatorem FBI pośmiertnie oskarżyła go reporterka Las Vegas Review-Journal, Jane Ann Morrison. Autorka twierdzi, że zarówno Rosenthal jaki i jego żona, współpracowali z organami ścigania.
Kolejna teoria zakłada, że za zamachem stała Geri. Po odejściu od Franka kobieta staczała się na dno. Jej nowymi znajomymi byli członkowie gangu motocyklowego. Kobieta miała sporo pieniędzy wykradzionych Frankowi, jednak liczyła, że po jego śmierci dostanie dużo więcej w postaci spadku.
Dlaczego tyle nazwisko zostało zmienionych?
Powodem były naciski ze strony prawników wytwórni. Z tego samego powodu bohaterowie nigdy nie zdradzają miejsca swojego pochodzenia — zamiast tego używają ogólnikowego określenia „back home”.
Ciekawostki i prawdziwe sprawy z filmu Chłopcy z ferajny (Goodfellas)
